من این حروف نوشتم چنانکه غیر ندانست
تو هم ز روی کرامت چنان بخوان که تو دانی
و من فکر میکنم...
قایم باشک آدم بزرگها بی پایان است.
و تمام این دویدنها فرار...
که با تشویش، پشت تشویقی پنهان شویم.
و تو فکر میکنی... من این بازی را دوست دارم؟
نظرات شما عزیزان:
برچسب:,
19:48 توسط فاطمه صلاحی| نظر بدهيد |