من این حروف نوشتم چنانکه غیر ندانست
تو هم ز روی کرامت چنان بخوان که تو دانی
و من فکر میکنم... قایم باشک آدم بزرگها بی پایان است. و تمام این دویدنها فرار... که با تشویش، پشت تشویقی پنهان شویم. و تو فکر میکنی... من این بازی را دوست دارم؟
نظرات شما عزیزان: